Yer; Bermuda Adası. Başkent Hamilton’da yoğun bir kavşak… 25 yılı aşkın bir zamandır, aralıksız, haftanın beş günü her sabah saat 04 – 10 arası… Yanında ufak çantası, kafasında şapkası ve yüzünde kocaman gülümsemesiyle bir adam, yoldan geçenlere el sallayarak sesleniyor: “Günaydın, sizi seviyorum, harika bir gün geçirin!”
Yaşı 88. Adası’nın delisi. Yerel halkın ve turistlerin sevgilisi… Adı Johnny Barnes.
Çoğumuzun yanı başındaki sevdiklerine söylemeye çekindiği lafları, bu adam, 25 yıldır her gün yoldan geçen tanımadığı insanlara haykırıyor. Kimseden de bir şey beklemeden… Mutlu ederek mutlu oluyor, bu da ona yetiyor.
Adada yaşayanların ilk yıllarda ‘delirmiş bu adam’ gözüyle baktıkları Johnny, sonradan tüm yargıları alt üst edip herkesin sevgilisi oluyor. Hatta öyle ki, bir gün ölecek diye tedirgin olanlar, kendi aralarında topladıkları parayla bronzdan bir heykelini yaptırıp, her sabah onu görmeye alıştıkları yere dikiyorlar. Bazı kesimlerden gelen ‘yaşayan birinin heykeli mi yapılırmış’ tepkilerine onun verdiği cevap ise şu: “Asıl yaşarken buna tanıklık etmek çok hoş. Öldükten sonra görüp, mutlu olma şansım mı var?”
Güne bezgin, gergin veya kızgın mı başlayacaksın, yoksa mutlu mu? O işte her sabah bunu hatırlatıyor insanlara. Yaşadıklarımızın hep kendi seçimlerimiz olduğunu… Ve, birbirini sevmeyi öğrenen insanların çoğaldığı toplumlarda savaşın, kavganın, tecavüzün olamayacağını.
Böylesi delilerin çoğaldığı bir dünyaya…
Günaydın, sizi seviyorum, harika bir gün geçirin :)
